มีเรื่องเล่าไว้ในหนังสือ ชีวประวัติสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) จากบันทึกของมหาอำมาตย์ตรี พระยาทิพโกษา (สอน โลหะนันท์) ว่า

สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) ครั้งเมื่อท่านยังเป็นมหาโตอยู่นั้น ท่านได้เอาปูนมาปั้นเป็นลูกอมขนาดประมาณเท่าหัวแม่มือ เมื่อท่านปลุกเสกแล้วให้ลูกศิษย์วัดไปใช้เป็นเครื่องรางของขลัง ปรากฏว่ามีพุทธานุภาพอยู่ยงคงกระพันเป็นมหัศจรรย์เป็นเดิมพันอยู่ก่อนแล้ว

ต่อมาเมื่อท่านได้รับการแต่งตั้งเป็นพระราชาคณะ เป็นที่พระธรรมกิติ เมื่อปีชวด พ.ศ. ๒๓๙๕ สถิตอยู่ ณ วัดระฆัง ธนบุรี ท่านได้เริ่มสร้างพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์สี่เหลี่ยมผืนผ้า เป็นลำดับๆ ต่อๆ มา